پوشش ضد حريق براي استحكام بخشيدن به سازه ها در مواجهه با حريق كاربرد دارد. پوشش ضد حريق امروزه براي بسياري از مصارف از پوشش هايي نظير كفپوش اپوكسي استفاده ميشوند. پوششهاي ضد حريق ميتوانند از بروز حوادث تلخ جلوگيري كنند. پوشش ضد حريق براساس استانداردهاي جاري به دو دسته اصلي براي مقابله با حريق سلولزي و حريق هيدروكربني دسته بندي مي گردند. تفاوت اين دو استاندارد در نوع و دماي حريق است. آزمون استاندارد حريق سلولزي توسط مركز تحقيقات راه ، مسكن و شهرسازي صادر مي شود و بر اساس الزام استفاده از پوشش هاي ضد حريق در ساختمان ها و سازه هاي تجاري و مسكوني است. اين استاندارد شبيه سازي آتش درون واحد هاي شهري است.

استاندارد حريق هيدروكربني UL 1709 براي محافظت سازه هاي فلزي در مقابل آتش هديروكربني است و شبيه سازي آتش در واحد هاي نفتي و پتروشيمي است. اين استاندارد بيشتر از ديدگاه واحد هاي ايمني و HSE پتروشيمي و پالايشگاه ها مورد توجه قرار مي گيرد. حريق هاي هيدروكربني با دماي بيشتر و مدت زمان طولاني تر اتفاق مي افتند و نياز به پوشش هاي مقاوم تر و پيشرفته تري دارند.

مزاياي پوشش ضد حريق

از مزاياي اصلي پوشش هاي ضد حريق مي توان به تحمل دما تا ۱۲۰۰ درجه سانتيگراد، رسانش حرارتي بسيار كم در ضخامت مناسب، ضخامت اجرا كمتر از ۳۰ ميليمتر، حفظ مقاومت فلز تا سه ساعت در مقابل آتش هيدروكربني و دماي ۱۲۰۰ درجه سانتيگراد و بيش از ۴ ساعت در آتش سلولزي ميباشد. اجراي سريع اين پوشش ها و خشك شدن سريع پوشش ضد حريق اعمال شده از ديگر مزايا ميباشد. چسبندگي خوب پوشش ضد حريق بر روي سطوح مختلف، رنگ پذيري، چسبندگي مناسب به مصالح بنايي، قابليت اجرا در ضخامت هاي مختلف، قابليت اجرا بروي سطوح با سطح مقطع كوچك ( مليگرد – تير هاي كوچك – بادبند).